Monolog Hurrem - przed śmiercią

Każda śmierć ma swój własny kolor , moja jest turkusowo - szmaragdowa jak morze spowite szkarłatnym ogniem.
 Każdy nosi w sobie swój raj . Mój jest ogrodem który wiecznie kwitnie poświęcony miłości i jej owocom.
 Ja Aleksandra La Rossa . Niewolnica z Rusi , sprzedana do osmańskiego Seraju , rzucona przez Dniepr aż po Morze Czarne.
 Sierota , której zabito rodziców i wszystkich bliskich . 
Samotna , nieszczęśliwa Aleksandra , która każdego dnia modliła  się o śmierć . 
W wieku lat 17 poznała całe okrucieństwo tego świata , która jednego dnia , przeżyła tyle ile można przeżyć przez 100 lat . 
Ja Aleksandra La Rossa ,z nikim nie dzieliłam się swoim smutkiem , wszystkie troski wrzuciłam do głębokiej studni .
 Wszystkiemu co mnie raniło odpowiadałam śmiechem , płakałam tylko nad swoimi dziećmi .
 Z niewolnicy stworzyłam Sułtankę i sprzeciwiłam się losowi . 
Teraz jestem  tu gdzie odmieniło się moje życie w pałacu Sułtana . 
Seraj który przeklęłam stał się moim domem. 
Skąd mogłam wiedzieć , że serce które biło rządzą zemsty zabije z miłości.
 Ja Hurrem , niewolnica , nałożnica Sułtana jego prawowita żona i matka jego piątki dzieci. 
Kochano mnie i nienawidzono . 
Dawałam życie , i je odbierałam . 
Z niewoli wspięłam się na szczyt. 
Pokonałam ogień i lód .
 Paliłam i gasiłam pożary.
 Ja Hurrem jestem duszą wszystkich kobiet tego świata .
 I moje istnienie ukryte jest w miłości Pana mego serca ."